Waarom presenteren helemaal niet zinloos is
Klinkt het niet vreemd om te zeggen dat presenteren eigenlijk zinloos is? Tenminste, dat is het als je alleen maar zendt. Denk eens terug aan je studietijd of je huidige werk: je krijgt een onderwerp en de opdracht is simpel: ga staan en deel informatie. Dat is niet het presenteren dat wij bedoelen. Het is dus zenden, maar wie zegt dat je moet zenden? Je hebt een publiek voor je, elk met unieke interesses en ervaringen. Waarom zouden ze dan passief je woorden consumeren? Dat is niet alleen saai, het is ook slopend.
Laten we het anders aanpakken!
In plaats van je mening te geven, zou je eigenlijk het gesprek met je publiek moeten aangaan. Waarom beperken we ons tot monologen, terwijl we in ons dagelijks leven ook dialogen hebben? Het gaat niet alleen om jouw verhaal, maar ook om wat de luisteraars denken en voelen. Vraag je af: wat is waarheid? Faciliteer de discussie!
Hier zijn enkele tips om meteen meer interactie in je presentaties te brengen:
- Vermijd schijncommunicatie: begin je presentatie niet met een vraag die je alleen maar stelt als bruggetje naar jouw verhaal. Echte betrokkenheid vereist authentieke vragen.
- Toon oprechte interesse: stel een echte vraag aan iemand in het publiek. Vraag bijvoorbeeld hoe zij naar hun werk komen en waarom. Dit nodigt hen uit om deel te nemen en creëert een connectie.
- Actieve betrokkenheid: door één persoon te betrekken, krijg je het hele publiek aan het denken. Je activeert ze simpelweg door authentiek te zijn.
Met deze aanpak wordt presenteren een gesprek in plaats van een monoloog. Het draait niet alleen om het overdragen van informatie, maar om het opbouwen van relaties en het faciliteren van discussies.
Dus, presenteer niet alleen – engageer en inspireer! Want eigenlijk is presenteren alleen zinloos als je het niet met je publiek aangaat.
